Strata wizerunkowa dla klubu jest oczywista. Oto w środowisko siatkarskie w Polsce i Europie, do której Atom tak bardzo chciał należeć, poszła wieść, że potęga nie zdążyła jeszcze tak naprawdę stanąć na nogi, a już się sypie. I właśnie problem wizerunku jest w tej całej historii kluczowy.

Turczynka pożegnała się z garstką fanów i mediami na pomeczowej konferencji prasowej (swoją drogą osobliwy to zwyczaj, gdy konferencji przysłuchują się kibice). Zawiódł też trener Alessandro Chiappini, nie dając Turczynce możliwości pożegnania się z kibicami w Ergo Arenie na boisku. Wpuścił ją dopiero w środę, gdy w Kazaniu jej wsparcie na niewiele się zdało.

W tym całym zamieszaniu, które na dziś wydaje się nie mieć szczęśliwego końca, na usta ciśnie się, że wielkie kluby poznaje się po tym, jak dbają o najmniejsze szczegóły. Podobnie, jak wielkich ludzi po małych czynach. Tymczasem odejście z Atomu największej gwiazdy drużyny odbyło się po cichu i kuchennymi drzwiami. Nie w taki sposób wielki klub powinien żegnać wielkie zawodniczki.

Gdy Mariusz Wlazły zakończy karierę to na pewno będzie pożegnanie z pompą

ciągnęła do tej pory grę atomu podczas jego przygody w pluslidze