 Komentuj! |
|
| Ostatnie Artykuły |
|
| Newsy- kategorie |
|
| Informacje |
|
| Użytkowników Online |
|
 Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 417
Najnowszy Użytkownik: Barry
|
|
 Marcos Milinkovic kończy karierę i zostaje asystentem Webera |
Argentyna O czym mówiło się od dłuższego czasu, znalazło potwierdzenie w rzeczywistości - Marcos Milinkovic oficjalnie poinformował o zakończeniu sportowej kariery. Mający chorwackie korzenie Argentyńczyk, jeden z najlepszych atakujących ostatnich 20 lat, pod koniec ubiegłego roku otrzymał od Javiera Webera propozycję pełnienia roli jednego z jego asystentów w reprezentacji Albicelestes i już na najbliższym zgrupowaniu będzie pomagał w przygotowaniu Luciano De Cecco i spółki do kolejnej edycji Ligi Światowej, której turniej finałowy odbędzie się w Mar de Plata.
Milinkovic, pomimo 41 lat na karku, jeszcze w tym sezonie miał pełnić rolę podstawowego atakującego czołowej argentyńskiej drużyny - Buenos Aires Unidos - ekipy Guillaume'a Samici, Nicolasa Uriarte czy Ivana Marqueza. Po niezłym początku sezonu, z czasem Milinkovic stracił miejsce w podstawowym składzie na rzecz młodego Bruno Romanuttiego - w dużym stopniu wpłynęły na ten stan rzeczy spore problemy zdrowotne weterana i legendy argentyńskiej siatkówki, z którymi Milinkovic zmagał się jeszcze w trakcie rundy zasadniczej. Mówi się jednak, że krewki Milinkovic, po ogłoszeniu decyzji o przyłączeniu się do sztabu szkoleniowego Javiera Webera i nieoficjalnym zakończeniem kariery, pokłócił się z trenerem Waldo Kantorem - czy rzeczywiście decyzja o zostaniu asystentem Webera była powodem tego konfliktu, ciężko powiedzieć - fakt faktem, że kolejne decyzje Kantora, a zwłaszcza ta o nie włączeniu Milinkovica do meczowego składu na, w ostatecznym rozrachunku ostatni, pojedynek finałów Liga Argentina z trzykrotnymi już mistrzami Argentyny - UPCN San Juan, przegranych przez drużynę Milinkovica, była dla ikony argentyńskiej siatkówki bardzo doktliwa. Ostatni aktywny występ jednego z najlepszych zawodników w historii argentyńskiej siatkówki przypadł więc na 23 lutego 2013 roku, gdzie w wygranym 3-2 przez BAU spotkaniu z Gigantes del Sur Milinkovic zdobył 23 punkty.
'Myślę... Że tym sposobem nastąpił najsmutniejszy dzień w moim życiu. Dziękuję, dziękuje wszystkim za te wspaniałe lata' - informował po ogłoszeniu decyzji o zakończeniu kariery Milinkovic.
Milinkovic jest ostatnim zawodnikiem z najlepszej generacji w historii argentyńskiej siatkówki, który zdecydował się na zakończenie kariery - choć warto mieć na uwadzę, że gdy Argentyńczycy odnosili największy sukces w swojej siatkarskiej historii - brązowy medal olimpijski w Seulu w 1988 roku, to Milinkovica w kadrze jeszcze nie było, a zadebiutował w niej dwa lata później. W reprezentacji Argentyńczyk grał przez 18 lat - karierę w kadrze z powodu problemów rodzinnych zakończył w 2008 roku.
W swojej karierze Milinkovic grał w Argentynie, Grecji, Turcji, we Włoszech, a także wiele lat spędził w Brazylii - co ciekawe, pomimo ponad 20 lat gry, często w czołowych drużynach, tylko raz (!) Milinkovic wywalczył ze swoim klubem mistrzowski tytuł - w 2004 roku z brazylijskim Unisul, kilka razy przegrywając ze swoimi drużynami w finałach, jak w Mediolanie, Formosie, Cimedzie, czy teraz Unidos. Także w reprezentacji nie udało mu się zdobyć żadnego medalu w międzynarodowej imprezie - najbliżej Argentyńczycy byli na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000 roku, gdy sensacyjnie wyeliminowali niepokonanych do tamtej pory w turnieju Brazylijczyków w 1/4 finału, zajmując jednak ostatecznie 4. miejsce. Milinkovic był najlepiej punktującym tamtego turnieju, został także wybrany MVP Mistrzostw Świata w 2002 roku odbywających się w Argentynie, gdzie niemal w pojedynkę próbował swoją ekipę wprowadzić do strefy medalowej - Albicelestes po bardzo wyrównanym pojedynku, ulegli jednak ostatecznie w ćwierćfinale Francuzom 1-3, zajmując 6. miejsce.
Marcos Milinkovic, czyli siatkarz, który łączył pokolenia - grając w jednej reprezentacji z Raulem Quirogą, Jonem Uriarte czy Danielem Castellanim, a następnie z Luciano De Cecco czy Rodrigo Quirogą - należał do grona czterech wybitnych argentyńskich atakujących, którzy w latach 90. należeli do ścisłej czołówki najlepszych zawodników na tej pozycji na świecie - Raul Quiroga, gdy Milinkovic dopiero wchodził do reprezentacji Argentyny, na przełomie lat 80. i 90. był być może najlepszym siatkarzem Serie A, zdobywając najważniejsze tytuły w barwach Modeny, w Modenie błyszczał przez całe lata 90. także Juan Carlos Cuminetti, który zdobył przez lata gry w najbardziej utytułowanej obok Sisleya Treviso drużynie w historii włoskiej siatkówki, wszystko, co można tylko zdobyć.. W końcu Hugo Conte, który często lawirował między przyjęciem, a atakiem, a pod koniec kariery na przyjęciu, w wieku nawet 40 lat, dalej był podstawowym przyjmującym reprezentacji, w swoich najlepszych latach, także w barwach Modeny (z niewielką przerwą, przez kilkanaście sezonów w barwach drużyny z Emilii królowali argentyńscy skrzydłowi) - był chyba największym bombardierem całej ligi włoskiej, kilkakrotnie będac najlepiej punktującym Serie A.
Dlaczego o tym wspominam? Pomimo tak olbrzymiego potencjału na skrzydłach, ale także na innych pozycjach, Argentyńczykom udało się 'tylko' zdobyć brązowy medal w Seulu i jednoznacznie można stwierdzić, że na pewno Argentyna nie wykorzystała w pełni swoich możliwości. Sztandardowym dowodem na potwierdzenie tej tezy może być sytuacja z Mistrzostw Świata w 1998 roku, gdy reprezentację prowadził Daniel Castellani - Argentyna, typowana na czarnego konia turnieju, została wzmocniona przez powracającego do reprezentacji, błyszczącego w Modenie, wspomnianego Cuminettiego. Castellani ma jednak problem z bogactwem w swojej ekipie - na ataku bowiem, już znakomity Milinkovic, a także Cuminetti, mający opinię gwiazdora, ale na pewno zawodnik wybitny. Castellani postanawia, że na środku zagra Milinkovic (który zaczynał na tej pozycji młodzieżową karierę, a który na środku grał także w Sisleyu Treviso, a po części, potem także w reprezentacji Carlosa Getzelevicha), a na ataku Cuminetti - reprezentacja Argentyny, która w poprzedzających Mistrzostwa Świata rozgrywkach Ligi Światowej trzykrotnie pokonała mistrzów Europy i świata - Włochów, zajmuje jednak dopiero 11. miejsce, głównie ze względu na konflikt między Milinkovicem, a Castellanim, a także fatalnej atmosferze w drużynie. Z gry w reprezentacji jeszcze w trakcie mundialu zrezygnował Javier Weber (który potem powrócił do kadry), po MŚ do dymisji podaje się Castellani, a Nacho Cuminetti w pokoju hotelowym w Japonii, gdzie odbywał się Mundial, na oczach kolegów potargał koszulkę reprezentacji Argentyny i już nigdy w niej nie zagrał.
Podobnie teraz, wydaje się, że potencjał młodej reprezentacji Argentyny jest bardzo duży - czołowymi siatkarzami na swoich pozycjach są znakomicie grający w Piacenzy Luciano De Cecco, Facundo Conte czy Alexis Gonzalez, świetnie zapowiada się duet środkowych Sole-Crer, a do tego w ostatnim czasie Argentyna w turniejach młodzieżowych osiąga lepsze wyniki, niż ich odwieczny, znacznie potężniejszy przeciwnik - Brazylia. Tak jak problemem w latach 90. Argentyny potrafił być nadmiar klasowych atakujących, tak teraz piętą achillesową jest ... brak wartościowego zawodnika po przekątnej z Luciano De Cecco. Ani przestawiany z przyjęcia na atak Gustavo Scholtis, ani Lucas Chavez, ani Federico Pereyra - nigdy nie byli i nie są zawodnikami, mogącymi na tak newralgicznej pozycji poprowadzić Argentyńczyków do medalu na światowych imprezach. W tym momencie należy wrócić do roli Milinkovica w kadrze Javiera Webera - czy wskazówki i wiedza przez kilkanaście lat lidera reprezentacji Argentyny mogą pomóc chimerycznemu Ivanovi Castellaniemu, który jest najlepiej zapowiadającym się atakującym Argentyńczyków, by w najbliższym czasie wskoczył na wyższy poziom? Potencjał byłego trenera Zaksy należy stawiać bardzo wysoko - w jednym z meczów tego sezonu Liga Argentina potrafił zdobyć 43 punkty, by jednak potem zanotować serie kilku słabszych występów. Bez atakującego międzynarodowej klasy, Argentyna prawdopodobnie nigdy nie przeskoczy poziomu miłej do oglądania, jednak drużyny drugiego światowego sortu i kto wie, czy Milinkovic, w zupełnie innej roli, znowu nie pomoże Argentynie.
Brasil | Brasil dnia 30/04/2013 ·
211395 Komentarzy · 3362 Czytań
· 
|
|
 Komentarze |
|
dnia 30/04/2013
Argentyna nie wykorzystała w pełni swoich możliwości. Sztandardowym dowodem na potwierdzenie tej tezy może być sytuacja z Mistrzostw Świata w 1998 roku, gdy reprezentację prowadził Daniel Castellani - Argentyna,
o co za nowość 
Atakujący to pół biedy, dopóki w 6 będzie grało 2 libero to Argentyna nic nie ugra. Quiroga out. |
dnia 30/04/2013
Nie wiem, Quiroga potrafi wnieść coś pozytywnego do ekipy (przyjęcie, obrona), Pereyra raczej nie. Wyobrażam sobie, żeby z Quirogą Argentyna zdobyła medal LŚ, bo Conte robi tam na dwóch na skrzydle, tyle, że nie jest w stanie robić za trzech. Resovia z Lotmanem czy Piacenza z Papim są w stanie wygrywać. |
dnia 30/04/2013
no potrafią, ale jak zatnie sie ten ofensywny przyjmujący (Zlatanow, Akhrem) to efekt jest taki jak w pierwszym meczu Itas Copra |
dnia 30/04/2013
Ocampo, Poglajen, Giustiniano, pewnie jeszcze ktoś sie wybił w tej lidze Na pewno mają gorsze przyjęcie, ale każdy z nich gwarantuje 10-15 punktów w meczu a nie 1 w porywach do 5 |
dnia 30/04/2013
o co za nowość
Ja już wspominałem niedawno, Castellani w reprezentacji to lama, w klubie jest świetny.
Defensywny przyjmujący, w systemie reprezentacji Argentyny, jest niezbędny, zwłaszcza w momencie, gdy Facundo Conte stosunkowo mało przyjmuje - Poglajen i Giustiniano są 'tacy se' w odbiorze, Quiroga przynajmniej w tym elemencie gwarantuje bardzo dobry poziom. Tylko dlatego Quiro gra jeszcze w wyjściowym składzie reprezentacji.
Wzmocnieniem w porównaniu do Pereyry może okazać się atakujący Buenos Aires Unidos, Bruno Romanutti, który ma za sobą świetny sezon w barwach wicemistrza Argentyny - Romanutti przede wszystkim w przeciwieństwie do Pereyry nie jest maszynką do popełniania błędów własnych, choć na pewno nie jest to wymarzony bombardier dla sympatyków Argentyny. Jestem też ciekaw, jak zaprezentuje się Martin Ramos, wicemistrz świata juniorów z 2011 roku, który w barwach UPCN San Juan - mistrzów Argentyny - przez cały sezon był podstawowym środkowym i na koncie ma kilka naprawdę rewelacyjnych występów. |
dnia 01/05/2013
Podepnę się pod piękną laudacje Brasilia o Milinkovicu, bo mamy kolejne pożeganie wielkiego siatkarza.
Konstantin Uszakow, już 43-letni (ale nie wyglada) rozgrywający Kemerowa, srebrny medalista IO w Sydney w 1991 i ME z reprezentacją ZSSR (!!!) w 1991 roku, po dzisiejszej przegranej jego drużyny w meczu o V miejsca superligi również oświadczył, że był to już ostatni mecze w jego zawodniczej karierze.
Uszakow ostatni raz w reprezentacji Rosji wystąpił w ubiegłym roku, m.in meczach z Serbią, Kubą i i Japonią w Lidze Światowej na turniejach w Tokio i Kaliningradzie.
Naprawdę bardzo niewiele brakowało, żeby Konstantin pojechał ze sborną w ubiegłym roku do Londynu zamiast Butki, lub Grankina ( którego Alekno najpierw odeslał do domu, ale potem się rozmyślił) i być może na zakończenie kariery przywiózł stamtąd złoty medal Igrzysk Olimpijskich.
Smutny czas pożegnań, ale takie życie  |
|
| Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
| Oceny |
|
| . . |
|
|
| Logowanie |
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
| - |
|
| Shoutbox |
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
