 Komentuj! |
|
| Ostatnie Artykuły |
|
| Newsy- kategorie |
|
| Informacje |
|
| Użytkowników Online |
|
 Gości Online: 30
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 417
Najnowszy Użytkownik: Barry
|
|
 "Nie dla Skry" z cyklu wywiady sprzed lat |
Skra Bełchatów Nie dla Skry
Tuż po zakończeniu minionego sezonu działacze PGE Skry Bełchatów zapowiadali, że w zespole zajdą jedynie kosmetyczne zmiany. Nietrudno było się domyśleć na których pozycjach potrzebne było wzmocnienie. Jednym z najsłabszych punktów wielokrotnego mistrza Polski od pewnego czasu było rozegranie. W trakcie sezonu Miguela Angela Falascę coraz częściej zaczął zmieniać Maciej Dobrowolski. Na reakcję ze strony klubu nie było trzeba długo czekać. Działacze zaproponowali poprowadzenie zespołu...Nicolasowi Uriarte.
20-letni reprezentant Argentyny miał być mózgiem naszej eksportowej drużyny, jednak nie zdecydował się podpisać z nią kontraktu, co może dziwić, gdyż w Polsce wśród siatkarzy panuje przekonanie, że Skrze się nie odmawia.
Każdy chce grać w Bełchatowie choćby ze względu na dobrą atmosferę, duże szanse na sukces i doskonałą organizację klubu.
-Byłem bardzo szczęśliwy, gdy otrzymałem telefon z Bełchatowa. Naprawdę długo myślałem nad tą propozycją, zastanawiałem się co robić. Problem w tym, że prowadziłem już wtedy bardzo zaawansowane rozmowy z M. Roma Volley. Uzgodniłem szczegóły, właściwie wszystko było dopięte na ostatni guzik, a kontrakt czekał tylko na mój podpis - wyjaśnia w rozmowie z nami Nicolas Uriarte.
W Polsce mógł pan uczyć się od najlepszych, choćby od Mistrza Europy, Miguela Angela Falaski.
-To jedna z tych rzeczy, którą brałem pod uwagę. Także pozostali zawodnicy, trener czy dobra organizacja klubu przemawiały za Bełchatowem. Była szansa gry w Polsce i pewnie zdecydowałbym się, gdyby nie wcześniej ustalony kontrakt w Rzymie. W ubiegłym roku grałem we Włoszech i nie chciałem teraz zaczynać wszystkiego od początku, w nowym miejscu. Może pewnego dnia zagram w polskim klubie. Chciałbym bardzo, choćby ze względu na wspaniałych polskich kibiców. Gra dla tak niesamowicie dopingujących fanów jest tym, o czym marzy każdy siatkarz. To jest mój drugi przyjazd do Polski, wcześniej miałem okazję grać tu z juniorami. Za każdym razem atmosfera była niezwykła.
Skra kusiła pana ponoć nie tylko wysokim kontraktem, także grą w pierwszej szóstce.
-Z tym to trzeba uważać (śmiech). W sporcie nikt nikomu niczego nie daje za darmo. Każdy siatkarz musi pracować i wywalczyć sobie miejsce na boisku. Ja cały czas pracuję na to, żeby znaleźć się w pierwszym składzie w każdym zespole, który reprezentuję. I mam nadzieję, że w przyszłości będę mocną podporą zarówno w klubie, jak i w reprezentacji.
Miał pan okazję zagrać w kilku w kilku meczach Ligi Światowej. Co charakteryzuje obecną reprezentację Argentyny?
-Przede wszystkim młody wiek zawodników, poza tym porównywalny poziom jaki każdy z nas prezentuje. Nie ma wielkich różnic pomiędzy siatkarzami pierwszego składu, a rezerwowymi. Pracujemy ze już od jakiegoś czasu po to, by stać się jeszcze lepszymi. Chcemy zwyciężać i chyba jesteśmy coraz bliżej realizacji tego celu. Ale wciąż mnóstwo pracy przed nami.
Może pan porównać tegoroczną Ligę Światową z tą sprzed roku? Wówczas Argentyna przebojem zakwalifikowała się do turnieju finałowego i zajęła w nim piąte miejsce. Tym razem w fazie grupowej nie wygraliście ani jednego spotkania.
-W ubiegłym roku graliśmy lepiej, jednak warto zwrócić uwagę na to, iż tym razem także prezentowaliśmy się dobrze. W niektórych meczach byliśmy naprawdę blisko zwycięstwa, niestety ostatecznie nie udawało nam się przechylić szali na naszą korzyść i to jest chyba największa różnica. Poza tym w tym roku graliśmy w naprawdę silnej grupie, walczyliśmy przeciwko bardzo mocnym drużynom, jednak nie musieliśmy się kwalifikować do turnieju finałowego, rywale zaś musieli się nieźle starać, by zdobyć przepustkę. Walka trwała do końca.
Jesteście gospodarzami Final Six. Czy ten fakt wpłynął na waszą postawę na boisku? Mogliście mecze grupowe potraktować treningowo.
-Z pewnością było mniej nerwów, jednak nasz zespół bardzo chce wygrywać. Do każdego meczu podchodzimy z wolą zwycięstwa. Turniej finałowy jest dla nas bardzo ważny, bo odbywa się przed naszą publicznością. Nie mogliśmy meczów odpuszczać czy traktować treningowo, bo wówcasz nie bylibyśmy w odpowiednim czasie dobrze przygotowani. Dlatego część chłopaków pozostała w Argentynie, a rezerwowi dostali szansę gry w meczach wyjazdowych, tak by w decydującym momencie mogli wejść na boisko i wspomóc swoich kolegów.
Ile do zespoły wniósł Javier Weber?
-Trener to bardzo dobrze znana osoba w Argentynie. Zarówno jako zawodnik, jak i teraz jako trener ma w swojej kolekcji kilka triumfów. Przekazuje nam całą swoją wiedzę, dzieli z nami pozytywną energią po to, byśmy mogli wspiąć się na wyższy poziom. Cały czas myśli o siatkówce, o tym jak nam pomóc, byśmy grali lepiej. Kiedy został trenerem Argentyny zadebiutowałem w kadrze seniorów, jednocześnie grając w zespole juniorskim.
Wcześniej selekcjonerem kadry był pana ojciec. Jon Uriarte. Nie marzył pan wtedy o tym, by znaleźć się w reprezentacji?
Nie myślałem o tym zbyt wiele. Miałem wtedy siedemnaście lat, byłem bardzo młody. Grałem w kadrze juniorów i oczywiście gdzieś w głowie pojawiało się takie marzenie, jednak dostać się do pierwszego zespołu w kraju nie było rzeczą prostą. Czasem nie warto też od razu rzucać się na głęboką wodę. Niekiedy warto poczekać, poprawić swoje braki i dopiero później mierzyć się z najlepszymi na świecie. Dziś cieszę się, że znalazło się dla mnie miejsce w reprezentacji. Mam nadzieję, że wciąż będę się rozwijał. Z pewnością jest w zespole od kogo się uczyć.
Zwykle siatkarze rozpoczynają pierwsze treningi w wieku kilkunastu lat. Pan jednak dzieciństwo spędził w Australi, gdzie Jon Uriarte trenował kadrę narodową. To tam przekonał się pan do siatkówki?
-Nie, pierwsze poważniejsze kroki w siatkówce stawiałem w Argentynie, gdy byłem znacznie młodszy, gdyż w wieku ośmiu, może dziewięciu lat. Mój tata zakończył wówczas karierę i zaczął pracę trenerską. Od razu pokochałem siatkówkę, od małego żywiłem do niej pasję.
A nie do piłki nożnej? Pana rozegranie piłki nogą, po którym pański ostatni zespół z Bologni zdobył punkt w serwisie YouTube obejrzało ponad 14 tysięcy osób.
-Grałem kiedyś w piłkę nożną. W drużynie miałem nawet ten sam numer 5 na koszulce i pewnie gdyby nie siatkówka, wybrałbym tę dyscyplinę sportu (śmiech).
Pana ojciec to gwiazda argentyńskiej siatkówki. Stanowił trzon rpokolenia 82r1;, które wywalczyło brązowe medale mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich. Dorastanie w cieniu legendy nie było chyba łatwe?
-Gdy jesteś dzieckiem na cały świat patrz z innej perpektywy. Oczywiście widziałem całe to zamieszanie, które miało miejsce wokół mojego ojca. I jak każde dziecko potrzebowałem idoli. Mój ojciec niejako w naturalny sposób stał się jednym z nich. Miał na mnie duży wpływ. Przekazał mi wiele rzeczy, całą pasję do siatkówki, choć nigdy nie podejmowałem za mnie decyzji. Zawsze mówił rrób co chceszr1;. Dzięki niemu kocham to co robię.
Zanim trafił pan do Włoch, grał pan w zespołach z Formosy i Mendozy. W Polsce ligę argentyńską uważa się za słabą.
-Jeszcze kilka lat temu tak rzeczywiście było, teraz jednak liga mocno się rozwinęła. Jest kilka wyrównanych zespołów, czołowa trójka ma bardzo dobrych zawodników. Poziom wzrasta i zaczyna być określany jako dobry. Myślę, że można go porównać do włoskiej Serie A2, tyle że w Italii poziom rozgrywek jest bardziej wyrównany. Za każdym razem zawodnik musi dać z siebie maksimum. Zespoły plasujące się w czołówce tabeli mogą przegrać z każdym, a te z dołu mają większe szanse na zwycięstwo niż ma to miejsce w Argentynie. Tam takie sytuacje wciąż zdarzają się rzadko.
Magazyn Siatkówka nr 6 (95) Lipiec 2010
Autorka: Katarzyna Kajzerek
| misiek dnia 22/06/2013 ·
211395 Komentarzy · 2005 Czytań
· 
|
|
 Komentarze |
|
dnia 22/06/2013
Dzięki za wywiad. |
dnia 22/06/2013
Rozegranie nogą, o którym mowa w wywiadzie ->tnij.org/v4x9 |
dnia 22/06/2013
Misiek ja mam dwa ezgamplarze jakiejś siatkrskiej gazety  więc jesli chcesz to mow  |
dnia 22/06/2013
Dobrze, że Uriarte się wtedy nie zgodził. |
|
| Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
| Oceny |
|
| . . |
|
|
| Logowanie |
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
| - |
|
| Shoutbox |
|
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
|
